„A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono. Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.” (J 20,1-8)

Biegała Maria Magdalena, biegali apostołowie, ścigali się aby wygrać, my także biegamy, ścigamy się z innymi biegaczami i własnymi słabościami. W tym naszym zabieganiu pamiętajmy również

Święta są piękne z rodziną,

niech nam te chwile w spokoju upłyną.

Niechaj miłość, pokój, szczęście będzie,

niech każdy na życzliwość się zdobędzie.

Bądźmy wszyscy zdrowi,

z pomocą innym biec gotowi,

Niech w te Święta Wielkanocne

wiara nasza wzrośnie.

Pamiętajmy Bóg czyni cuda,

na zawodach na pewno nam się uda.

Szymon Czechowicz „Zmartwychwstanie” (1758)