„ciamajdowaty chłopak po kilku miesiącach wiktu wojskowego wraca do domu sprawniejszy, odporniejszy, a nawet rozumniejszy. Ostrzegam jednak, że jeśli w tym domu zabraknie na stole przynajmniej raz w tygodniu grochówki czy fasolówki, ponownie z dziarskiego wojaka zrobi się ciamajda życiowa.”

Polemizowałbym. Ale po co…

„Dostarcza organizmowi niemal wszystkich niezbędnych składników żywieniowych: magnez, żelazo, kobalt, fosfor, błonnik, białko roślinne, substancje antyreumatyczne, antymigrenowe, antycukrzycowe; jest kopalnią witaminy B-complex, witamin A i C”

Czy jeśli dostarczę swojemu autu wraz z benzyną przez wlew paliwa: olej, płyn do chłodnicy, sprężone powietrze i AdBlue, mam uważać, że „dostarczyłem” swojemu autu wszystkiego czego potrzeba pod maską? Pewnie nikt nie rozumie metafory, więc tłumaczę: proponuję skupić się na tym czy organizm jest w stanie przyswoić taką rozgotowaną porcję zmieszanego „zdrowia”. Nie chcę tu absolutnie w żaden sposób atakować autorki artykułu, ale jako członek klubu chętnie zaatakuję wygłoszony powyżej stereotyp. Grochówka na takich biegach jest pewnym fajnym symbolem typu wigilijnego karpia, jednakże proponuję wszystkim dbającym o zdrowie i kondycję, skupienie się na budowie i funkcjonowaniu swojego organizmu, zaczynając od budowy układu pokarmowego i procesów trawiennych, a następnie wchłaniania i przyswajania wartości odżywczych.
Reasumując: grochówka tak, jako fajny, symboliczny akt spędzenia czasu ze znajomymi po biegu. Wysławianie jej jednak jako Shell V-Power dla naszego organizmu radzę włożyć między utarte bajki naszych babci, powtarzających to co usłyszały, nie to co ma sens z punktu widzenia nauki i logiki. Od września nie zamierzam już nigdy biegać płaskich maratonów powyżej 3 godzin i nie dlatego, że dużo trenuję, ale dlatego, że wiem jak funkcjonuje mój silnik i mu tego nie utrudniam.

Pozdrawiam

Człowiek nie pokonuje maratonu na wodzie. Woda ma za zadanie tylko podtrzymać procesy zachodzące w naszym ciele tak jak woda w chłodnicy auta zapobiega przed przegrzaniem. Samochód ma jedną dużą przewagę nad człowiekiem: można w nim wymieniać części. Możesz wlać paliwo z olejem do baku, zniszczyć wtryski, następnie je wymienić. Nie wymienisz jelit ani wątroby, a odżywiając się wodą, prawdopodobnie nie unikniesz osteoporozy itp. A żołnierze? Żołnierze z całym szacunkiem są tylko częściami wymiennymi bezmyślnie dążącej ku samozniszczeniu maszyny. Żołnierz nie ma byc zdrowy ani silny. Żołnierz, tak jak pracownik wielu dzisiejszych zakładów pracy, ma być „wydajny”, czyt. najmniejszym kosztem wykonać jak najwięcej pracy. WIesz czym żywieni są żołnierze? Zwłaszcza na wojnie? Oczyszczonymi, prostymi węglowodanami oraz konserwami zrobionymi z odpadów tego, co je dowództwo. Żołnierz nie ma być zdrowy. Żołnierz ma być, a jak zniknie z powodów zdrowotnych, nikogo nie interesuje co się z nim stało, bo są kolejni. Przykład? Mamy jeden sławny z Gromu. Stracił jedną z kończyn, przestał być potrzebny i nikt się już nie interesował co z nim dalej będzie.
Reasumując babcie. Nie wiem co robiły Twoje, ale moje robily np. sałatki z pokrzyw. Jadłaś kiedyś pokrzywy? 🙂 Zakładam, że nie. I to tylko obrazuje ile warte są warte opowieści naszych dziadków: te które nam smakują i odpowiadają kultywujemy. Te mniej dobrze wyglądające i wymagające więcej zachodu, nie daj Boże wysiłku, typu zioła i pokrzywy, zastępujemy czymś wygodniejszym i modniejszym, np. wspomnianymi przez Ciebie suplementami w tabletkach, nie interesując się w ogóle tym, że tania syntetyczna forma zawartej w tabletkach witaminy C, A czy żelaza jest przez nasz organizm albo w ogóle albo bardzo słabo przyswajalna.